بتهوون در بن متولد شد. استعداد موسیقی‌اش در سنین کودکی آشکار بود، و در ابتدا توسط پدرش یوهان فان بتهوون به‌سختی و فشرده آموزش داده می‌شد. او بعداً نزد آهنگساز و رهبر ارکستر، کریستیان گوتلوب نیفه، موسیقی آموخت و تحت نظارت وی نخستین اثرِ خود، مجموعه‌ای از واریاسیون‌ها برای ساز شستی‌دار را در سال ۱۷۸۳ (حدود سیزده‌سالگی) منتشر کرد. او بیشتر اوقات با خانوادهٔ هلنه فون بروینینگ[الف] رفت‌وآمد داشت و با علاقه در آنجا پیانو تدریس می‌کرد. این راهی بود تا از زندگی خانگیِ ناکارآمد رهایی یابد. بتهوون در ۱۷۹۲ (حدود ۲۲سالگی)، به وین نقل مکان کرد و در آنجا آموختن آهنگسازی را با یوزف هایدن، آهنگساز نامدار و صاحب‌سبک اتریشی، ادامه داد. او سپس به‌عنوان یک پیانیست چیره‌دست شهرت پیدا کرد و به‌زودی توسط کارل آلویس، شاهزاده لیخنوفسکی[ب] برای آهنگسازی مورد حمایت قرار گرفت، که نتیجهٔ آن ساختِ سه «تریو پیانو اُپوس ۱» در سال ۱۷۹۵ بود (اولین کارهایی که او با اپوس نامگذاری‌شان کرد).
